Baba Nanak’s Land—Where People Become God for Others || ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਦੀ ਧਰਤੀ ‘ਤੇ ਰੱਬ ਵਰਗੇ ਪੰਜਾਬੀ

ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਦੀ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਰੱਬ ਵਰਗੇ ਪੰਜਾਬੀ

ਅੱਜ ਤਾਂ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਰੱਬ ਆਪ ਆ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਬਚਾ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਹਰ ਕੋਈ ਆਪਣੇ-ਆਪਣੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਹਾੜ ਵਿੱਚ ਫਸੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਕ ਅਜਿਹਾ ਅਲੌਕਿਕ ਤਜਰਬਾ ਵਾਪਰਿਆ ਜੋ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।

ਅਸੀਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਜੋ ਲੋਕ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਜੁਟੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਵੀ ਕੁਝ ਕਰੀਏ। ਇਸ ਲਈ ਕਰੀਬ 500 ਕੱਪ ਚਾਹ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਅਸੀਂ ਫਾਜ਼ਿਲਕਾ ਦੇ ਬੱਬਰ ਸਵੀਟਸ ਦੇ ਮਾਲਕ ਅਸ਼ਵਿਨੀ ਜੀ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਚਾਹ ਲੈਣ ਲਈ ਦੁਕਾਨ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ—
"ਇਹ ਸਾਡੀ ਵੱਲੋਂ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਸੇਵਾ ਹੈ, ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਨਾ ਕਰੋ। ਜਿੰਨੀ ਹੋਰ ਚਾਹ ਚਾਹੀਦੀ ਹੋਵੇ, ਬੱਸ ਹੁਕਮ ਕਰਨਾ।"

ਦੁਕਾਨ 'ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਹਾਇਕ ਕੇਤਲੀਆਂ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਰਹੇ ਸਨ। ਰੱਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਹਿੰਦੇ—"ਵੀਰ ਜੀ, ਇਕ ਮਿੰਟ ਰੁਕੋ।" ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆਏ ਤਾਂ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਕਾਫੀ ਸਾਰੇ ਬਿਸਕੁਟਾਂ ਦੇ ਪੈਕੇਟ ਸਨ। ਕਹਿੰਦੇ—
"ਇਹ ਸੇਵਾ ਸਾਡੀ ਵੱਲੋਂ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤਕ ਪਹੁੰਚਾ ਦੇਣਾ।"

ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਦੀ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੈਸ਼ਲੈੱਸ ਏਕਾਨੋਮੀ ਬਣੀ ਪਈ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਖਾਦ ਦੀਆਂ ਬੋਰੀਆਂ ਤੋਂ ਛੱਤ ਢੱਕਣ ਲਈ ਤਰਪਾਲ ਬਣਵਾ ਲਈਏ, ਤਾਂ ਨਵੀ ਵੀਰ, ਜੋ ਬਾਰਡਰ ਰੋਡ 'ਤੇ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਕਹਿੰਦਾ—
"ਵੀਰ ਜੀ, ਸਿਰਫ਼ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਬੋਰੀਆਂ ਦਾ ਹੀ ਖਰਚਾ ਦੇਣਾ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਬਿਪਤਾ ਵਿੱਚ ਕਮਾਈ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ।"

ਤੋਲੀਏ ਲੈਣ ਗਏ ਤਾਂ ਜੈਨ ਜੀ ਅਤੇ ਗੌਰਵ ਵੀਰ ਨੇ ਪਾਣੀਪਤ ਦੀ ਫੈਕਟਰੀ 'ਤੇ ਫੋਨ ਕਰ ਲਿਆ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ—
"ਜਿਸ ਕੀਮਤ 'ਤੇ ਸਾਡੇ ਘਰ ਪੈਂਦੇ ਹਨ, ਬੱਸ ਓਹੀ ਦੇਣੀ। ਬਾਕੀ ਸਾਡੇ ਵੱਲੋਂ ਵੀ ਰੱਬ ਦੇ ਨਾਂ 'ਤੇ ਹਿੱਸਾ ਜੋੜ ਲਵੋ।"

ਕਿੱਥੇ ਮਿਲਦੇ ਨੇ ਐਸੇ ਰੱਬ ਵਰਗੇ ਬੰਦੇ? ਹਰ ਕੋਈ ਆਪਣੀ ਹੈਸੀਅਤ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਰਕੇ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜੀਓਂਦੇ ਵੱਸਦੇ ਰਹੋ ਪੰਜਾਬੀਓ।

ਰੱਬ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਰਾਹੀਂ ਆਪਣਾ ਰੱਬੀ ਰੂਪ ਦਿਖਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਲੁੱਟਣ ਦੀ ਤਾਂ ਗੱਲ ਛੱਡੋ, ਲੋਕ ਆਪਣਾ ਪੱਲਾ ਕੱਟ ਕੇ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਜੋੜ ਰਹੇ ਹਨ।

ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਸਭ ਦੀ ਭਲੀ ਕਰੇ।

Baba Nanak's Land—Where People Become God for Others

Today, it feels as if God Himself has come down to protect Punjab. In this time of floods, everyone is helping in their own way. But I experienced something so extraordinary that I want to share it with you.

We thought, why not do something for those who are tirelessly serving others? So, we decided to arrange about 500 cups of tea. I called Ashwini Ji, the owner of Babbar Sweets in Fazilka. When we went to pick up the tea, his words touched my heart:
"This is our small service. Please don't embarrass us by talking about money. If you need more tea, just say the word."

As his assistant was loading the kettles into the vehicle, he paused and said, "Wait a minute, brother." He soon returned with several packets of biscuits and said with a smile:
"Please deliver these too, as our service to those in need."

This is Baba Nanak's land, where even today people live with such a spirit of giving. When we thought of getting tarpaulins made from old grain sacks to cover broken roofs, Navi Veer, who works on the Border Road, said humbly:
"Brother, just pay for the old sacks. I cannot earn from people's suffering in such hard times."

Later, when we went to buy towels, Jain Ji and Gaurav Veer called a factory in Panipat. Their response was equally moving:
"Just pay us what we get at home. For the rest, count it as our share too, in God's name."

Where else can you find people like this—so godlike? Everyone is trying to serve beyond their means. May you live long, Punjabis.

In this difficult time, God is showing His presence through His people, taking care of everyone. Instead of looting, people are cutting from their own share to give to others.

May Waheguru bless all.